Pagpili: o mundo 'di ako sasama sa iyong mga gawi. Akapin mo si Hesus, ating Hari at sambahin siya.
Dapat din nating iwanan ang ating kagustuhan na magkasala ng venial na kasalanan. Ang Espiritu Santo ay gumagabay sa ating mga konsiyensya mas nakikita natin ang kasalanan, kagustuhan at pagkukulang na pumipigil sa atin sa totoong debosyon. Ang maling kagustuhan na iyon ay hahadlang sa ating debosyon tulad ng kagustuhan ng mortal na kasalanan ay humahadang sa pagmamahal. Pinapahina nito ang espiritu na makaranas ng banal na kaaliwan o consolation. Ito ay nagbubukas sa atin sa mga tukso. Ito ay di pumapatay sa kaluluwa ngunit sumusugat ng malalim.binabarahan nito ang kaluluwa ng mga masasamang gawain at kagustuhan na pumapatay sa aktibong pagmamahal na buhay ng debosyon. Anong klase ng kaluluwa ang magsasaya sa pagkakasala laban sa Diyos?
Kailangang maglinis sa lasa ng mga walang halaga at peligrosong mga bagay
Kahit walang masama sa pagsasayaw, pananamit, libangin ang sarili, ang malulon sa mga bagay na iyon ay laban sa debosyon ,makakasakit at peligroso. Ang kasamaan ay hindi sa paggawa nito kung hindi sa paglagay sa puso ng mga ito.
Paglilinis ng sarili sa masamang pagnanasa
Mayroon tayong mga pagnanasa na 'di bunga ng ating sariling kasalanan ngunit mga limitasyon. Ang kanilang mga bunga ay pagkakamali at pagkukulang. Bagama't ang mga ito mga likas na kahinaan, nangangailangan pa din ito ng pag-iingat, kailangan ng pagtatama at pagwawasto, at pagpapagaling. Walang ugali ang sapat na hindi matututo ng masamang gawi at walang masamang ugali na di maaaring magapi ng grasya ng Diyos.
II
Mga payo tungkol sa paglapit sa Diyos sa pagdadasal at mga Sakramento
Ang pagdadasal ay nagdadala sa ating pag-iisip sa liwanag ng Diyos at nagbubukas sa ating kalooban sa init ng pag-ibig ng Diyos. Ito ay parang bukal na bumubuhay sa ating mga mabubuting kagustuhan, nag-aalis sa mantsa ng mga pagkukulang ng ating kaluluwa at nagpapahupa sa mga kagustuhan ng puso.
Inimumungkahi ni San Francisco Sales higit sa lahat ang pagdadasal na mental, ang pagdadasal ng puso na nakukuha sa pagninilay ng buhay at pasakit ng ating Manunubos. Kapag inuugali natin ang pagninilay na ito , pupunuin Niya ng ating kaluluwa ng Kanyang sarili, matututuhan natin ang Kanyang pagpapahayag at matututuhan nating ibase ang ating mga galaw base sa Kanyang mga ehemplo.
Laging umpisahan ang lahat ng pagdadasal sa paglalagay ng ating sarili sa Kanyang presensya.
Minumungkahi ni San Francisco de Sales ang pagdadasal ng Ama Namin, Aba Ginoong Maria at ang Kredo ng mga Apostol sa Latin. Ang isang Ama Namin na dinasal ng may debosyon ay higit na mas mahaga kaysa sa maraming Ama Namin na nagmamadaling dinadasal.
Kung habang nagdadasal ng may salita, ang ating puso ay madala sa mental na pagdadasal, huwag mo itong pigilan, hayaan ang sarilo na gawin ito sa pag-iwan sa dasal na pasalita na una nating gustong gawin. Ang mangyayari na iyon ay mas magugustuhan ng Diyos at mas may pakinabang sa iyong kaluluwa.
Kapag ang umaga ay lumipas nang hindi nagagawa ang mental na pagdadasal, subukan na gawin ito sa loob ng araw na iyon ngunit 'di pagkatapos ng pagkain dahil baka 'di ito maging madali at makatulugan niyo ito. Kung 'di pa din ito magawa sa loob ng isang araw, kailangan makabawi sa pagsasabi ng mga simpleng dasal, pagbabasa ng mga espritwal na libro o mga gawa ng penitensya.
Maikling plano para pagninilay. Tungkol sa presensiya ng Diyos: unang punto ng pagninilay
Ang una ay ang pagkilala na ang Diyos ay nasa lahat ng lugar. 'Di natin nakikita ang Diyos, at kahit nasasabi ng ating pananampalataya na kapiling natin Siya, nalilimutan natin ito at naiisip natin na Siya ay malayo. Kaya mahalaga bago tayo magdasal, kailangang maalala natin ang presensya ng Diyos.
Ang pangalawa, dapat nating matandaan na 'di lang natin kasama ang Diyos sa lugar kung nasaan tayo, Siya din ay nasa puso natin at espiritu na Kanyang pinapagalaw nang Kanyang banal na presensya.
Ang pangatlo ay ang pagninilay sa ating Manunubos, na sa Kanyang pagkatao ay tumingin sa atin mula sa langit. Siya ay tumitingin sa lahat ng tao, lalo sa mga Kristiano na Kanyang mga Anak, at higit lalo sa mga nagdadasal sa Kanya.
Ang pang-apat ay ang imahinasyon na matignan ang Manunubos sa Kanyang Banal na Pagkatao na siya ay totoong kapiling natin, tulad ng ginagawa natin sa ating mahal na kaibigan. Ngunit kung tayo ay nasa harap ng Banal na Sakramento, ang Kanyang presensyang pangtao ay totoo at di na imahinasyon.
Ang pagtawag: ika-2 bahagi ng paghahanda..
Sa paglalagay ng sarili sa piling ng Diyos, magpakumbaba nang may buong paggalang ng may pag-amin na 'di tayo karapat-dapat na lumapit sa Makapangyarihang Hari. Maaring dasalin ang mga maiikling kahilingan tulad ng dasal ni David "huwag mo akong paalisin sa Iyong harapan at huwag Mong alisin ang Espiritu Mo sa akin" (Ps 1) "Magliwanag sana ang Iyong mukha sa iyong lingkod at ituro mo sa akin ang Iyong batas" (ps 118:135) "Ibigay mo sa amin ang pang-unawa at hahanapin ko ang Iyong batas at itatago ko ito sa aking puso." "ako ang Iyong tagapaglingkod ibigay mo sa akin ang pang-unawa"
Makakatulong din ang pagdasal sa mga santo lalo na ang mga santo na may relasyon sa pagninilayan.
Ang pagninilay sa misteryo: ika-3 punto ng paghahanda.
Ang susunod ay ang "compositio loci" o paggawa ng lugar. Ito ay ang simpleng paglikha sa ating mga sarili sa pamamagitan ng imahinasyon na ating pagninilayan na parang ito talaga ay nangyayari sa harap ng ating nga mata. Sa tulong nito, naiiwasan ang pagpunta ng isip sa ibang bagay.
Ika-2 bahagi ng pagninilay- repleksyon
Matapos ang paggamit ng imahinasyon, sumusunod naman ang pag-unawa na ating tinatawag na pagninilay. May pagkakaiba ang pagninilay at ang pag-aaral. Ang pag-aaral ay may kawalan ng pagmamahal ng pag-ibig sa Diyos bilang layunin. Ang layunin ng pag-aaral ay pansamantala lamang, tulad ng karagdadang kaalaman para sa talakayan o pagsulat atbp.
Matapos matuon ang pansin sa pinagninilayan, magnilay sa mga bagay na ito. Kung ang isip ay nakakakuha ng sapat na pagkain at ilaw sa pagninilay na iyon, mamalagi sa pagninilay na iyon. Kung hindi makakita ng sapat na bagay na pagninilayan sa unang paksa, ituloy ang pagninilay sa ibang bagay nang hindi nagmamadali.
Ika-3 bahagi ng pagninilay- ang nararamdaman at mga gagawin
Pinupuno ng pagninilay ang ating kagustuhan ng mabubuting mga pampakilos, tulad ng pagmamahal sa Diyos at sa kapwa. Kailangan nating palakahin at palakasin ang ating kaluluwa sa ganitong mga damdamin. Huwag tayong makukuntento sa mga mithiin at kagustuhan na ito, sa halip, gawin itong mga gagawin para sa sariling pagtatama at pagbabago.
Konklusyon
Tapusin ang pagninilay sa tatlong mga gawain na gagawin ng may pagkukumbaba. Una, pagpapasalamat. Ika-2 pag-aalay ng sarili kung saan iniaalay natin sa Diyos ang Kanyang sariling Awa at kabutihan, Kamatayan, Dugo, at ang mga bunga ng Kanyang Anak kasama ang ating saloobin at mga naiisip na gagawin.
Contemplation is a deep prayer with God. Ang contemplation ay ang malalim na pagdadasal sa Diyos.
Ano ang contemplation?
Tayo ay naghahanap ng isang bagay. Tayo ay pagkauhaw na nagkatawang tao. Naghahanap ng kaligayahan, pagmamahal at katotohanan.
Sa Bibliya, tinatawag ang contemplation bilang nag-iisang bagay na mahalaga sa buhay o prioridad. Tulad ng mababasa sa Ps 27:4 ang pagtuon ng atensyon sa kagandahan ng Panginoon. Pinili ni Maria, kapatid ni Martha, ang nag-iisang bagay na mahalaga. Ang bagay na ito ang pinakamahalagang gawain natin dito sa lupa. Sabi sa Vatican II dapat tayong mag dasal ng walang pigil. Sabi sa Psalmo na "ang aking mata ay laging nasa Panginoon". Ayon sa canon 663, ang pagninilay sa mga banal na bagay at ang patuloy na pagpapalalim ng relasyon natin sa Diyos ang una at ang pangunahing tungkulin ng mga relihiyoso. Nasabi ni San Juan de la Cruz sa kanyang sinulat na "Pag-akyat sa bundok ng Carmel",inaakala ng marami na di sila nagdadasal, pero di nila napapansin na sila ay nasa malalim na pagdadasal, ang iba naman ay nag-aakala na sila ay nasa matinding pagdadasal na sa totoo naman ay nasa kawalan ng pagdadasal. Ang pagdadasal ay di lang para sa buhay relihiyoso. Hindi din ito isang purong intelekwal na gawain na parang pilosopikal na pag-iisip. Ang contemplation ay di ang proseso ng pagtingin lamang sa sarili at paglimot sa mga bagay na nasa labas ng ating sarili. Hindi ang impersonal pagkilala ng realidad tulad ng sa budismo. Hindi ito ang pagpapasalamat at pagpapahalaga sa natural na kalikasan. Di rin ito ang mga pangitain at mga rebelasyon, ang mga ito ay mga ekstra ordinaryong pangyayari at hindi masasabi na ordinaryong paglago sa grasya sa pamamagitan ng malalim na pakikiisa sa Panginoon. Hindi ito ang matinding nararamdaman tungkol sa Diyos o relihiyon. Ang pakiramdam ay minsang mabuting maisama sa pagdadasal pero di iyon ang contemplation. Ito ay hindi discursive meditation tulad ng pagbasa ng libro, pag-iisip tungkol dito, at mga gagawin ayon sa mga napagnilayan: ang tawag sa mga ganoon ay meditation.
Ano ba ang contemplation? Matututo tayo kay Hesus na talagang may malalim na contemplative na buhay. Siya ay palaging umaalis upang mapakapag-isa kasama ng Kanyang Ama upang makipag-isa sa Ama. Mk 1:35 sa umaga, bago sumikat ang araw, Siya ay bumangon at lumabas ng bahay, nagpunta sa malungkot na lugar at nagdasal duon (o taimtim na nagdasal). Malamang ay 3,4, o 5 am.
Mga Halimbawa sa Bibliya ng Pagpapahalaga sa Contemplative Prayer
Mk 5:16? "siya ay palaging(habitually) nagpupunta sa lugar para Siya ay makapag-isa at nagdadasal".
Ang contemplation ay ang ginagawa ng Panginoon, ang matinding pakikipag-isa sa Ama.
Luke 2:19 "itinago ito ni Maria sa kanyang puso."
Gawa 1 Sa mga panahon na naghihintay ang mga disipulo ni Kristo sa pagdating ng Espiritu Santo, si Maria ay nasa piling ng mga apostoles. Madalas na pinakikita ni Lukas na si Maria ay palagi at tuluy-tuloy na nagdadasal.
Luke 10:39 Ang kuwento tungkol kina Marta at Maria. Nauupo si Maria, iniiwan ang lahat at nagtutuon ng pansin sa Panginoon.
Para sa atin, ang contemplation ay mababasa sa Mt 6:6, na kapag tayo ay nagdadasal, tayo ay dapat na magpunta sa ating sariling kuwarto, at kapag nakasara na ang pinto, magdasal kayo sa Ama sa sikretong lugar na iyon. Sinasabi ng Bibliya na ang pakikipag-isa na ito ay ang pagpapalalim ng relasyon natin sa Diyos.
Nasabi sa Ps 46:10 "Maging tahimik ka, at kilalanin na Ako ang Diyos."
Ps 27:4 "Ang tangi kong hiling sa Panginoon, ang tangi kong hinahanap ay ang tumitig sa kagandahan ng Panginoon".
Ps 62:2 "tanging sa Panginoon ko makukuha ang aking pahinga ng kaluluwa"
Ps 34:6 "tingnan mo ang Panginoon at ikaw ay magouumapaw sa kaligyahan." tikman at uminom, dahil mabuti ang Diyos.
Ps 25:15 "Ang mga mata ko ay palaging nasa Panginoon..."
Sinasabi sa bibliya na ang contemplation ay nagsisimula sa madilim na pananampalataya at nagtatapos sa matinding kaligayahan o ecstasy.
1 Jn 3:2 di natin lubusang nakikilala ang Panginoon ngunit pag nakita natin Siya, tayo ay makikibahagi sa kanyang pagka-Diyos at magiging kawangis Nya tayo sa pamamagitan ng pagtingin natin sa kung Sino talaga Siya.
Nasabi ni San Pablo na di pa nakikita ng mga mata o nadidinig ng mga tenga ang mga bagay na inihanda ng Panginoon para sa mga nagmamahal sa Kanya.
Ang lahat ng tao ay may pagkauhaw sa Diyos.
